به گزارش فرامرزان نیوز ؛ در گفتگویی خبری به سراغ محمدیوسف آسونژادی یکی از معلمان دلسوز، تلاشگر و فداکار منطقه جناح رفتیم و پای صحبت های شنیدنی وی نشستیم.
محمدیوسف آسونژادی مدیرآموزگار دبستان نور روستای کوران از معلمین روستاهای دوردست منطقه جناح ست که خود ساکن روستای آسو بوده و به دلیل تک دانش آموز بودن یکی از روستاهای کوهستانی آن خطه(بن گوچی) هر روز، ابتدا صبح زود به خاطر آن دانش آموز مسیر خود را طولانی کرده و به روستای “بن گوچی” رفته تا تنها دانش آموز این روستا را به مدرسه محل خدمت خود ببرد و سپس آن دانش آموز را پس از اتمام مدرسه به خانه باز می گرداند.
از وی علت این کار زیبا و در عین حال پرمشقت را پرسیدیم؛ وی گفت: روستای “بن گوچی” از روستاهای کم جمعیت منطقه است که امسال تنها یک دانش آموز دارد و احتمال این می رفت آن دانش آموز به خاطر بُعدِ مسافت ترک تحصیل کند؛ بنده سعی کردم صبح یک ساعت زودتر حرکت کنم تا هم بتوانم به این دانش آموزم در روستای بن گوچی برسم و هم همراه او به موقع به مدرسه محل خدمت خود در روستای “کوران” برسم و از این طریق کمکی به خانواده آن هم کرده باشم.
از سختی های این کار هر روزه از این معلم دلسوز جویا شدم: وی که آموزگاری محجوب و بسیار متواضع بوده این مسئله را شیرین توصیف کرده و آن را سختی ندانسته و تنها گفت: رفت و آمد در مسیر کوهستانی “گوچی” در ایام بارندگی طاقت فرسا بوده و گاهاً مجبور به استفاده از موتورسیکلت برای تردد می باشم.
در ادامه از او در مورد شغل معلمی و انگیزه ای که موجب شده این اقدام زیبا را یک سال تحصیلی انجام دهد پرسیدم، وی پاسخ داد: اینکه ببینم باعث ادامه تحصیل دانش آموزی شده ام و شرایطی را به وجود آورم تا این کودک مانند سایر هم سن و سالان خود و در کنار دوستان خود به تحصیل و بازی بپردازد بزرگترین انگیزه و علاقه ام به این کار است.
در ادامه از آسونژادی خواستیم توصیه ای به معلمان جوان و تازه استخدام داشته باشد، این معلم فداکار گفت: همه معلمان با عشق این مسیر را انتخاب کرده اند و این مسیر شاید راهگشای مسائل معیشتی مانند بسیاری از شغل های دیگر نباشد اما تعلیم و تربیت کودکان و رشد و بالندگی و شور و نشاط هر روزه آنان در جلو چشمانمان قابل مقایسه با هیچ کاری نخواهد بود.
گفتنی است محمدیوسف آسونژادی نمونه ای از معلمان دلسوز و جلوه ای از نیروهای بی ادعا و سخت کوش منطقه بوده و کم نیستند این چنین عزیزانی که فعالیت های شایسته شان هرگز عنوان نشده و حاضر به بیان کار نیکوی خود برای تعلیم و تربیت فرزندان این مرزو بوم نیستند .
انتهای پیام/
