عصر امروز، مراسم تودیع و معارفه معاونین فرمانداری شهرستان بستک با حضور مدیرکل سیاسی استانداری هرمزگان، هیأت همراه و جمعی از مسئولان شهرستانی برگزار شد. این مراسم به‌جای آنکه به فرصتی برای ارائه گزارش عملکرد، پاسخ‌گویی و انتقال تجربه تبدیل شود، بیشتر به صحنه‌ای برای ابراز احساسات شخصی و گاه شائبه‌برانگیز بدل شد.
یکی از حاشیه‌های قابل توجه این مراسم، بغض‌های مکرر جابر محققی، معاون سابق برنامه‌ریزی فرمانداری بود. نخستین بار هنگامی بغض او آشکار شد که به تمجید از عملکرد نماینده غرب هرمزگان پرداخت. چنین ابراز احساساتی اگرچه ممکن است از احساسات درونی نشأت بگیرد، اما در شرایطی که نماینده همچنان در جایگاه مسئولیت حضور دارد، بیشتر به تلاش برای جلب نظر و بهره‌برداری سیاسی شباهت داشت.
طبق عرف و انتظار عمومی، جلسات تودیع باید به فضایی برای ارائه گزارش مستند، دقیق و شفاف از عملکرد مدیران تبدیل شود. مسئولانی که سال‌ها در جایگاه اجرایی حضور دارند، باید با شفافیت درباره اقدامات خود سخن بگویند و به افکار عمومی پاسخ دهند. در حالی‌که معاون سابق، پس از چهار سال و هفت ماه و پانزده روز مسئولیت، نه گزارشی ارائه داد و نه درباره دغدغه‌های جدی مردم به‌ویژه در حوزه امور شهری و مالی شهرداری‌ها توضیحی بیان کرد.
سکوت در برابر حداقل مطالبه همیشگی مردم درباره شفافیت مالی شهرداری‌ها، ضعف مهمی بود که در طول دوره خدمت ایشان اصلاح نشد. در این شرایط، پرسش اصلی آن است که آیا این بغض‌ها از سر دلتنگی برای مردم شکل گرفت یا از ناراحتی بابت واگذاری صندلی مسئولیت نشأت گرفت؟
واقعیت آن است که محققی در بین شهروندان با انتقاداتی جدی مواجه بود. نداشتن مقبولیت اجتماعی، نگاه سیاسی پررنگ و عملکردی فاقد اثربخشی محسوس، موجب شد تا نام او در حافظه مردم شهرستان با رضایت همراه نباشد. در چنین شرایطی، به‌جای بروز احساسات، انتظار می‌رفت وی با شجاعت، عملکرد خود را مستند و شفاف ارائه و درباره نقاط ضعف و قوت دوره مسئولیت خود سخن بگوید.
پایان هر مسئولیت، باید آغاز پاسخ‌گویی باشد؛ نه صحنه‌ای برای تطهیر شخصی از طریق ابراز احساسات. صندلی‌ها رفتنی هستند، اما آنچه در ذهن مردم باقی می‌ماند، صداقت در بیان، شفافیت در عملکرد و رفتار حرفه‌ای است.
فرامرزان‌نیوز ضمن احترام به جایگاه همه مدیران، باور دارد که مهم‌ترین وظیفه هر مسئول در پایان دوران خدمت، پاسخ‌گویی صادقانه به مردم است. مردم بستک مستحق روشنگری‌اند، نه اشک‌هایی که هیچ پاسخ روشنی در پی ندارند
انتهای پیام/
